Bunio

Taki mi się czasem malutki ten mój światek wydaje. Nie ma w nim zbyt wielu ludzi. Jest trochę zainteresowań. Rzeczy, które lubię robić. Czasem jakieś gwiazdy. Noce na balkonie. Drzewa przygięte do ziemi szaleństwami natury. Szaleństwo barw o zachodzie. Czasem o wschodzie. Zacinający deszcz. Mgła. Wielka, jasna japa na niebie. Marsz do nikąd.

Czasem dobrze jest posiedzieć na stopniu schodów. Popatrzeć przed siebie, dookoła, na ludzi. Na przykład gdzieś w środku miasta. Przysiąść i zastanowić się chwilę. Wiele myśli wtedy do głowy przychodzi. Może nie tak… Jest wtedy czas na dostrzeżenie tych myśli. Czas jakby zwalniał. Obrazy wolniej się przesuwają. Widzę więcej szczegółów, które w codziennym pośpiechu rozmywają się w jakąś smugę.